Eiusdem Leonis ad Martianum augustum

LIII. EIUSDEM LEONIS AD MARTIANUM AUGUSTUM UBI INTER CETERA PRO DEFENSIONE FIDEI CATHOLICAE IMPERATORI GRATULATUR.

Leo episcopus, Martiano augusto. Multam mihi fidutiam scribendi ad clementiam vestram et litterę vestrę quas veneranter accepi, et coepiscopi mei revertentis Constantinopolim praebuerunt. Non sola adsertione verborum sed ipsis iam operum effectibus demonstrantes ad defensionem catholicę fidei divinum in vobis vigere presidium. Quo utique non solum ecclesiae status, sed etiam vestri robur munitur imperii, ut merito eius expectetis protectionem, cuius colitis veritatem gloriosissime imperator. Nam et fratris [a] mei Anatholii citius manifestaretur integritas, et olim dampnati erroris qui redivivus adfertur in Christi ecclesia locum non haberet, ut catholici episcopi quos nuper hereticorum persecutio depravare non potuit, ab iniustis revocarentur exiliis, ut quę reliquiis ||fol. 147ra|| beatę memorię Flaviani digno honore susceptis, impietatem [b] suam condempnatus agnosceret, vestrę virtutis titulus, vestrę pietatis [c] est fructus. Cui confido etiam aliorum insignia [d] accumulanda palmarum, ut sicut Constantinopolitana ecclesia recepta apostolicę fidei libertate laetatur, ita omnes regni vestri provintiae emundatas se esse a diabolici dogmatis contagione glorientur. Ut ergo praecedentibus litteris indicavi, fratres meos Lucensem episcopum et Basilium presbiterum quę [e] sollicitudinis meae partes possunt implere direxi, favori eos pietatis vestrę in omnibus quae sunt agenda commendans. Nam et fratres mei Anatholii scriptis, et nostrorum sermone recognovi multos [f] de his qui apud Ephesum Dioscori factione compulsi detestabilibus statutis poenitendum prebuere consensum, inconstantie suę veniam postulare, et communionem catholicam per satisfactionem correctionis expetere, non fuit talium neglegenda conversio, qui non proprio sensu sed improbi praesumptoris impulsu haec incidisse noscuntur, in quibus liberum non habuere iuditium. Ne itaque resipiscentium desideria longior mora fatigaret, vel incuriosa facilitas temere aliquos ac sine discretione susciperet, iniunctum est ab apostolica sede directis, ut in consortium suę deliberationis asscito Constantinopolitano episcopo, et pestilentię contagia non admittantur, et sanitatis remedia non negentur. Quę industria in omnibus quae nequiter gesta sunt emendatis celerem iuvante domino consequetur effectum, si reparatione pacis ecclesiasticę opem suam vestra pietas dignetur adiungere, ut vobis ita regnantibus, et dei regnum intra vos habere mereamini et catholicam fidem nulla falsitas violet, nulla hereses inquietet, nec cuiquam liceat doctrinam evangelicam deserere, et sacerdotali honore gaudere. Sinodum vero fieri ut meminit vestra clementia etiam ipsi poposcimus, sed sacerdotes provintiarum omnium congregari praesentis temporis necessitas nulla ratione permittit. Quoniam illę provintię de quibus maxime sunt evocandi, inquietante bello ab ecclesiis suis eos non patiuntur abscedere. Unde oportuniori tempore propitiante domino cum firmior fuerit restituta ||fol. 147rb|| securitas, iubeat vestra clementia reservari. De qua re plenius inter cetera apud pietatem vestram poterunt allegare, quos misi. Data VI iđ iunias, Adelfio v c cons era q s p.


Stand: 2008-03-02