INLIBATĘ CARITATIS INSTINCTU alternis visionum obtutibus reddite et in unum coetum factore deo pariter adgregati in ecclesia videlicet sanctorum apostolorum Petri et Pauli anno regni IIII, serenissimi Ervigii, principis sub die prid [a] non novembris, aera DCCXXI, cum unusquisque nostrum debitis locaretur in sedibus adfuit idem, princeps pleno fidei ardore subnixus et humilitatis gratia decoratus qui sinodo deliberationis suae vota commendans, et ut pro se domino instantissime deprecaremur expostulans, hoc presertim est adlocutus sufficienti exortacione concilium ut ecclesiasticae disciplinae quae congruunt et corrigendis moribus quae conveniunt, tractatus nostri evidentia sanccirentur, deinde religiosis votis suae clementiae quibus subveniendum miseris definiunt sinodali conventu confirmanda commisit. Offerens videlicet sacris pontificibus thomum donum obsecrans pariter et obtestans, ut quicquid illic, venustioris esset calami respersione congestum, sinodalis potentiae conderetur ordine titulorum. Tunc nos pro suscepto a principe thomo gloriam dedimus deo, et eidem principi benediximus glorioso. Idem tamen princeps postquam votorum suorum actionem peregit, a conventu concilii gratiosus exivit. Tunc post principalis abscessum hoc in thomi ipsius allegatione repperimus exaratum.
Ecce sanctissimi religiosa pietate excolendi pontifices et divini cultus instantissimi sectatores coram coetus vestri reverentia humilis devotusque prosternor, reclinis adsisto, promptus adstipulor, primum de conventus vestri adgregatione patri luminum gratiarum copiam solvens, deinde votorum meorum studia vestris iudiciis dirimenda committens, nec enim fas est, quemquam etiam si nondum sit opus sine consilio bonorum egisse. Unde ut brevi ||fol. 107va|| exoratione perorem vota mea quibus remedia pietatum exercere delector, sensibus paternitatis vestrae agnoscenda insinuo. Quae tamen ne oblitu quodam memoriam fugiant et relationi propriae curarum intercapedo subducat in huius thomi conplicatione [b] accipite annotata. Illud primum volenti mihi miseris parcere, convenit intimare, quod divulsam per tyrannidem nostri corporis partem in societatis nostrę gremium conamur reducere. Etenim retroactis divę memoriae precessoris nostri Vvambae regis temporibus, quae in profanatoribus patriae qui cum Paulo quondam tyrannidem adsumpserunt inlata est sententia ultionum qui per iudicii universalis edictum amiserunt testimonium, rebusque propriis caruerunt quae cuncta vestrae sanctitudini nota sunt. Quos tamen et in collegio societatis nostrae recipere, et rebus quibus fas fuerit devovimus devestire. Nam et de accusatis modum volumus ponere iustissime perquisitionis quo sive de religiosis sive de laicis quisque accusationis cuiusquam studio fuerit propulsatus non occultis fraudibus vel violentiis conprimatur, nec clam professione violenter artetur, sed in communi omnium examine iudicetur. Quo secundum publice professionis suae tenorem aut offensibilis debitas dampnationis poenas excipiat, aut innocens ex iudicio omnium comprobatus clarescat. Nam quidnam de tributorum fiscalium exactionibus referam, quorum redibitiones tantis debitorum cumulis increverunt ut exigi paenitus iubeantur, et status subruatur funditus populorum, et fragmine conlisiones eorum ultimus terrae sentiat propriae prolapsionis excidium. Unde talibus non solum privatis sed etiam fiscalibus servis remedia pietatis praeoptans nostra gloria affluenter impendere, ut omnis tributorum exactiones quę apud illos de retroactis temporibus adiacent, usque ad primum annum, mansuetudo nostra illis remittendas laxavit. Et stilo proprię auctoritatis remittendas instituit, quas etiam auctoritas sacrosancto coetui vestro relegendas elegit. Illud quoque adiciens loquar quod votis vestris horribile et animis execrabile semper est ignobilitatis conditio libertorum vel servorum etiam adaequata, gentis nostrae statum degenerat. Ob quam rem hoc nostrae gloriae ||fol. 107vb|| animis placet ut exceptis servis fiscalibus, vel libertis abrasa deinceps huius malae praesumptionis licentia, nullis qui ex servitute quorumlibet servis [c] sit [d] vel libertus ad palatina offitia transeat. Quod si fecerit, illic serviturum procul dubio recludendum se noverit, quo aut conditionis propriae originem sumpsit, aut libertatis titulum reportavit. His votorum meorum insinuationibus allegatis quaeso ut fortia paternitatis vestrae adiutoria praerogetis. Luce enim clarius constat, quod adgregatio sacrosancta pontificum, quicquid censuerit observandum, per sancti spiritus donum omnino est ad aeternitate praefixum. Et ideo universitatem paternitatis vestrae, atque sublimium virorum nobilitatem qui ex aula regalis offitio in hac sancta synodo vobiscum sensuri perlecta sunt, obtestor pariter et coniuro atque per ineffabile illud sanctę trinitatis sacramentum convenio ut quisquis in medio vestri se iudicandum vel retractandum invexerit, tam quae per nos dicta quam etiam cetera quae vestris auditibus se ingesserint audienda, communi vigorę iustitiae et temperamento misericordiae dirimere procuretis. Quo cum omni reverentia patrum praecedentium regulis subditi totius unanimitatis vestrę sententia non aliunde quam ex veritatis fonte procedit. Sicque et his quae permissa sunt solidum deliberationis stilum promptissime adponatis, et reliqua adhuc quae necessaria sunt, in peragendis ecclesiasticę regulae disciplinis et dirimenda tractetis et dirempta relegiosioribus diligenter conscribatis. Qualiter dum doctrina respergitis salutarem in populis, Christum dominum in comulando iustitiae fructu capiatis, ut vobis prędicantibus et nobis implentibus et quae divinis oculis conplaceant et quae nobis proficiant semper agere valeamus. Sit utrisque parentibus in hoc saeculo de lucro animarum ineffabile gaudium et in futuro de perventione aeternitatis premium inconvulsum. Datum sub die prid [e] non novembris. Anno feliciter quarto regni glorię nostrę, in dei nomine Toleto perlecto igitur coram cunctis thomii necessariae institutionis, exorsum prius de fide sanctę trinitatis sermocinationis nostrę sermo cepit esse principium profitentes pariter et credentes ea quę de hac sancta trinitate, et evangelia tradunt et apostolorum [f] sanctiones instituunt, sicut Nicena sinodus hoc pietatis sacramentum exposuit, sicut Constantinopolitana definitio sancxit, ||fol. 108ra|| vel [g] primis est Efeseni coetus atque Calcidonensis evidens doctrina constituunt, iuxta quod etiam sacrosancti sinodi elucubrata professio claret quae in missarum sollempnitatibus patula cunctorum adclamatur fidelium voce.
CREDIMUS IN UNUM DEUM PATREM OMNIpotentem factorem caeli et terrae visibilium omnium et invisibilium conditorem, et in unum dominum Iesum Christum filium dei unigenitum, ex patre natum ante omnia saecula. Deum ex deo, lumen ex lumine. Deum verum ex deo vero. Natum non factum. Omousion patri, hoc est eiusdem cum patre substantiae. Per quem omnia facta sunt. Quae in caelo sunt et quae in terra. Qui propter nos et propter nostram salutem descendit. Et incarnatus est de spiritu sancto, ex Maria virgine, homo factus passus sub Pontio Pilato. Sepultus tertia die resurrexit. Ascendit in caelis [h], sedet ad dexteram patris, iterum venturus in gloria iudicare vivos et mortuos, cuius regni non erit finis. Credimus in spiritum sanctum dominum et vivificatorem. Ex patre et filio, adorandum et glorificandum, qui locutus est per prophetas. Unam catholicam atque apostolicam ecclesiam. Confitemur unum baptisma, in remissionem peccatorum expectamus resurrectionem mortuorum et vitam futuri saeculi Amen.
Post huius sanctae fidei dispositam scripturam quasi super solidissimam petram ceterorum sequentium construximus fabricam, ut firmitate inconvulsibili durent, quae super fundamentum verae fidei fuerint constructa perenne. Unde et has omnium in commune sententias quas principis ortatu construendas accepimus communi voto edidimus. Quas etiam aeterno reverentiae vigore observandas fore censemus.
De reddito testimonio dignitatis. Eorum quos profanatio infidelitatis cum Paulo traxit in societatem tyrannidis, preconabile signum est illis semper negotiis interesse, quae et a pietate incipiunt, et per pietatis viscera temperantur. Pietas enim ut ait apostolus, ad omnia utilis est, cuius virtutis admirabili dono multa proficiunt, et cetera.
Stand: 2008-03-02