Item Ormisde pape ad Salustium Spalensem episcopum

XCI. ITEM ORMISDE PAPE AD SALUSTIUM SPALENSEM EPISCOPUM DE COMMISSA VICE PER BOETICAM ET LUSITANIAM PROVINTIAS.
||fol. 182rb||

DILECTISSIMO FRATRI SALUSTIO ORMISDA.
Suscipientes plena fraternitatis tuę votiva gratulatione conloquia, que vos gemine salutis tuę lętificarunt inditio, si quidem retulerunt te corporali cum spiritalibus officiis incolomitate subnixum, congruum esse perspeximus, hanc ipsam quam mente gerimus verbis experire lętitiam. Edidisti enim boni documenta pontificis, dum et prędicanda facis et ea suadere non differs [a]. Prerogativam de nostris sumpsimus electione iuditii, quando id te sponte didicimus, quod ceteris imperamus. Oramus siquidem divina benefitia cunctos agnoscere, et hoc ad studia ecclesiastice pacis instrumenta transmisimus. Tu vota nostra et fideli intellegentia percepisti, et offitii protinus devotione conplesti. Cunctis fratribus innotescens, quae per cęlestem gratiam cunctis profutura cognoveras. Suffragantibus igitur tibi tot meritis pie sollicitudinis et labores, certe iam delectat iniungere quę ad nostri curam constat offitii pertinere. Ut provintiis tanta longinquitate disiunctis, et nostram possis exhibere personam, et patrum regulis adhibere custodiam. Vices itaque nostras per Beticam Lusitaniamque provinciam salvis privilegiis quę metropolitanis episcopis decrevit antiquitas, presenti auctoritate conmittimus [b], augentes tuam huius participationem ministerii dignitatem, relevantes nostras eiusdem remedio dispensationis excubias. Et licet de singulis non indiceas edocere quem iam probavimus cautius universa servare gratius tamen esse solet si iterum trames ostenditur, et laboratoris iniunctio superius formata monstratur. Paternas igitur regulas et decreta a sanctis definita conciliis ab omnibus servandam mandamus. In his vigilantiam tuam, in his curam fraterne monitu exortationis extendimus. His ea qua dignum est reverentiam custoditis, nullum relinquit culpe locum, nec sanctę observationis obstaculum. Ibi fas nefasque prescriptum est. Ibi prohibitum ad quod nullus audeat adspirare, ibi concessum quid debeat mens deo placitura pręsumere. Quotiens universalis poscit religionis [c] causa ad concilium te cuncti fratres evocante conveniant. Et si quos eorum spatialis negotii pulsat intentio, iurgia inter eos oborta compesce discussa sacris legibus determinando certamina. Quicquid autem illis pro fide et veteribus constitutis vel provida dispositione precipies, vel personę nostrę auctoritate formabis, totum ad scientiam nostram instructe relationis vel attestatione perveniat, ut nostrae animus offitii caritate dati, et tuus securitate perfruatur accepti. Deus te incolumem custodiat frater karissime. I. H.


Stand: 2008-03-02