Eiusdem Innocentii papae ad universos episcopos in Tolosa

I.
fehlt

INNOCENTIUS, UNIVERSIS EPISCOPIS in Tolosana sinodo constitutis dulcissimis fratribus in domino salutem. Saepe me et nimia cum teneret cura sollicitum super dissensiones et scismata ecclesiarum, quod malum per Spanias latius in dies separationis gradu incedere fama proloquitur, necessarium tempus emersit quo non possit emendatio tanta differri, et deberet congrua medicina provideri. Nam de ordinationibus quas pravę consuetudinis vitio Spanenses episcopos celebrare cognoscimus, fuerat aliquid secundum maiorum traditiones statuendum, nisi perpenderemus ne perturbationes quamplurimas ecclesiis moveremus. Quorum factum ita repraehendimus, ut propter numerum corrigendorum ea quę quoquomodo facta sunt in dubium non vocemus sed dei potius dimittamus iuditio.

II.
UT CAUSEDICI VEL CURIALES [b] VEL SĘCULARIS MILITIAE DEDITI AD CLERUM NON ADMITTANTUR.

Quantos enim ex eis qui post acceptam baptismi gratiam in forensi exercitatione versati sunt et optinendi pertinatiam susceperunt adscitos ad sacerdotium [c] esse comperimus? Quorum Numerifinus et Gregorius perhibentur? Quantos ex militia qui cum potestatibus oboedierint [d] severa necessario praecepta sunt exsecuti [e]? Quantos ex curialibus qui dum parent potestatibus quae sibi sunt imperata fecerunt? Quantos qui voluptates et editiones populo celebrarunt ad honorem summi sacerdotii pervenisse? Quorum omnium neminem nec ad sotietatem [f] quidem ordinis clericorum oportuerat pervenire. Quae si singula discuti||fol. 154rb||enda mandemus, non modicos motus aut scandala Spaniensibus provintiis quibus medere cupimus de studio emendationis inducemus. Idcirco remittenda potius haec putamus. Sed ne deinceps similia committantur dilectionis vestrę maturitas provideri debebit, ut tantę usurpationi saltim nunc finis necessarius imponatur. Eo videlicet constituto.

III.
Ut quicumque tales ordinati fuerint cum ordinatoribus suis deponantur.

Post hęc si quis adversus formas canonum vel ad ecclesiasticum ordinem vel ad ipsum sacerdotium venire temptaverit, una cum ordinatoribus [g] suis ipso in quo inventi fuerint ordine et honore priventur. Et quamvis dilectioni vestrę fratres karissimi regulę Nicenę sint cognitę secundum quas ordines faciendos esse per sententiam decernentes, tamen aliquam partem quae de ordinationibus est provisa inserendam putavi et secundum eam ordinationes in posterum celebrandas esse sciamus, ne cui interpetrandi [h] aliter liberum arbitrium relinquatur. Hac primum quae sunt prohibita digerantur.

IIII.
DE COMMEMORATIONE NICENI CONCILII, IN QUO SUPRADICTA PROBANTUR.

Ne quispiam qui post baptismum militaverit ad ordinem debeat clericatus admitti, neque qui causas post acceptum baptismum egerint aut qui post acceptam dei gratiam administraverint, neque de curialibus aliquem ad ecclesiasticum ordinem venire posse qui post baptismum vel coronati fuerint vel sacerdotium quod dicitur sustinuerint, et editiones publicas celebraverint. Nam et hoc de curialibus est cavendum, ne idem qui ex curialibus fuerint aliquando a suis curiis quod frequenter videmus accidere poscantur, quae omnia rationabiliter prohibita oportet modis omnibus custodiri.

V.
QUALES ELEGENDI SUNT IN ORDINE CLERICORUM.

QUALES VERO ELIGENDI SUNT IN ORDINE clericorum evidens forma declarat, id est qui ab ineunte ętate baptizati fuerunt, et lectorum offitio sotiati. Vel si maiores sunt cum fuerint dei gratiam consecuti statim se ecclesiasticis ordinibus mancipaverint. Et si uxores habuerint, quęrendum si uxorem ||fol. 154va|| virginem habuerit. Quia scriptum est in Veteri Testamento: Uxorem virginem accipiat sacerdos, et alibi: Sacerdotes mei semel nubant. Neque qui duas uxores habuerit, quia Paulus apostolus ait: Unius uxoris virum.

VI.
DE EO QUI ANTE BAPTISMUM UXOREM HABUIT ET POST BAPTISMUM ALIAM CLERICUS NON FIAT.

Nec illud debere admitti quod aliquanti pro defensione pravi erroris opponunt, et asserunt quod ante baptismum omnia dimittuntur, non intellegentes huiusmodi quod sola in baptismum peccata dimittuntur, non uxorius numerus aboletur. Nam si a deo ut scriptum est [i] preparatur viro uxor et quod deus iuncxit homo non separet, et ipsi auctores generis humani in origine a deo benedicuntur, quomodo inter peccata ista creduntur posse dimitti? Quod si [k] secundum illos qui ita credunt verum est, ergo omnis iustitia quae a caticuminis ante baptismum fuerit operata, per baptismum aufertur. Nullus ergo contrapostoł [l] tale aliquid sentiat sed [m] nec admittat. Sed fideliter intellegat: Uni uxoris virum sive ante baptismum esse nominatum sive post baptismum. Si enim uxor ante baptismum accepta non ducitur in numerum, nec filii ex eadem suscepti inter filios poterunt nominari. Quod quam absurdum sit atque alienum, prudentia vestra melius aestimabit. Unde neminem liceat interpretari aliter divinas scripturas, nisi quod recta ratio permittit. Nec dum quidam remedia sibi iniqua ad excusationem praeparant ex eo rupisse legem et regulas evertisse iudicentur. Sed ea tenenda sunt quae divinarum scripturarum series continet et a sacerdotibus utili ratione sunt constituta. Bene valeatis fratres karissimi.